Ἀγ.Νεκτάριος Ἀχαριστία· ἡ ἀπροθυμία πρὸς ἀνταπόδοση τῆς χάριτος. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-266
Ἀγ.Νεκτάριος Ὁ ἀχάριστος εἶναι ὡς ὁ ἀγνώμων, ἀναίσθητος πρὸς τὰς εὐεργεσίας· εἶναι ἀπρόθυμος πρὸς ἀνταπόδοσιν τῆς χάριτος, καὶ ἀνταποδίδωσι κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-267
Ἀγ.Νεκτάριος Δεινὸν ἡ ἀχαριστία καὶ πάνδεινον, διότι μεγάλως εὐεργετηθεῖς ὁ ἀχάριστος καὶ ὑπόχρεως ὧν μεγίστων χάριτων πρὸς τὴ ἀχαριστία καὶ ὕβρεων καὶ ἀτιμίας κατάρχεται. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-267
Ἀγ.Νεκτάριος Ὁ μὴ εὐλογῶν τὸν Θεὸν καθεκάστην ἀρνεῖται τὰς ποικίλας πρὸς αὐτὸν τοῦ θείου εὐεργεσίας τὰς ἀδιαλείπτως αὐτῷ παρεχομένας. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-39
Ἀγ.Νεκτάριος Ἡ εὐεργεσία τοὺς ἀχαρίστους οὐκ εἰς εὔνοιαν ἐρεθίζει, ἀλλὰ εἰς θράσος κατὰ τῶν εὐεργετούντων ἐπαίρει. ΓΣ-268
Ἀγ.Νεκτάριος Οἱ ἀχάριστοι εἰσιν ἀναίσχυντοι, διότι τὴ ἀχαριστία ἕπεται ἡ ἀναισχυντία· καὶ γὰρ αὔτη μεγίστη δοκεῖ εἶναι ἐπὶ πάντα τὰ αἰσχρὰ ἡγεμών. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-268
Ἀγ.Νεκτάριος Οἱ ἀχάριστοι τοσούτον τοὺς εὐεργέτας ἀποστρέφονται, ὥστε καὶ ἀναμετρούσι τοὺς χρόνους τῆς ζωῆς αὐτῶν καὶ εὔχονται ὑπὲρ τοῦ θανάτου αὐτῶν. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ-268
Ἀγ.Ἰωάν.Χρύσ. Τοὺς Ἰουδαίους τίποτε δὲν τοὺς κατέστρεψε τόσο, ὅσο ἡ ἀχαριστία τους· καὶ τὶς πολλὲς καὶ ἀλλεπάλληλες ἐκεῖνες τιμωρίες τίποτα ἄλλο δὲν τὶς προξένησε παρὰ ἡ ἀχαριστία τους. Π.Ἄνθ.Ἄγ.Ι.Χρυσοστ.Ἅ-769
Ἀγ.Ἰωάν.Χρύσ. «Ἡ ἐλπίδα τοῦ ἀχάριστου μοιάζει μὲ χειμερινὴ πάχνη, ποὺ λιώνει στὶς πρῶτες ἀκτῖνες τοῦ ἢλιου». Ἔτσι κάνει ἡ ἀχαριστία νὰ ναρκώνεται καὶ νὰ νεκρώνεται ἡ ψυχή. Π.Ἄνθ.Ἄγ.Ι.Χρυσοστ.Ἅ-769
Νικηφ. Θεοτόκη. Κατὰ τρεῖς τρόπους οἱ ἄνθρωποι φαίνονται ἀχάριστοι πρὸς τοὺς εὐεργέτας· ἤ μὴ φροντίζοντες ὅπως διὰ τῶν ἔργωνἀνταποδώσωσιν εἰς τὸν εὐεργέτην τὴν ἀνταπόδοσιν τῆς εὐεργεσίας ἤ λησμονοῦντες τὴν εὐεργεσίαν καὶ οὔτε κἄν τὴν διὰ λόγου εὐχαριστίαν προσφέροντες εἰς τοὺς εύεργέτας ἢ ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα ἔλαβον, ἀνταποδίδοντες κακά. Κυριακοδρόμιον Α-235
Νικηφόρου Θεοτόκη. Καθεὶς δὲ ἀχάριστος ἁμαρτάνει κατὰ τῆς φύσεως, κατὰ τοῦ ὀρθοῦ λόγου, κατὰ τῶν ἰδίων αὐτοῦ αἰσθήσεων καὶ κατὰ τοῦ θείου νόμου. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 235
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἁμαρτάνει ὁ ἀχάριστος κατὰ τῆς φύσεως, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ φύσις εἶναι διδάσκαλος τῆς εὐγνωμοσύνης· βλέπε τὰ ἄλογα ζῷα πῶς γνωρίζουν τοὺς τρέφοντας αὐτὰ καὶ ἀκούουν τὴν φωνὴν αὐτῶν καὶ ὑποτάσσονται εἰς αὐτούς, καὶ περιποιοῦ-νται ὅσον δύνανται· διὰ τοῦτο ὁ Θεός, χρησιμοποιῶν τὸ ἐπιχείρημα τῆς φύσεως, ἤλεγχε τὴν ἀχαριστίαν τῶν Ἰουδαίων λέγων· «Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὑτοῦ· Ἰσραὴλ δὲ με οὐκ ἔγνω καὶ ὁ λαός μου οὐ συνῆκεν» (Ἡσ. α΄, 3), Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 235-236
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἁμαρτάνει ὁ ἀχάριστος κατὰ τοῦ ὀρθοῦ λόγου, ἐπειδὴ ὁ μὲν νοῦς πείθει, μᾶλλον, δὲ ἀναγκάζει καθένα ὅπως φανῇ εὐχάριστος πρὸς τὸν εὐεργέτην· καθεὶς ἀκούει ἐσωτερικῶς τὸν νοῦν αὑτοῦ λέγοντα· Δίκαιον εἶναι ἵνα εὐχαριστήσῃς τὸν εὐεργετήσαντά σε, δίκαιον εἶναι νὰ βοηθήσῃς τὸν βοηθήσαντά σε καὶ ἐλεήσῃς τὸν ἐλεήσαντά σε. Κυριακοδρόμιον Α-236
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὁ ἀχάριστος καὶ ἀκούει καὶ βλέπει καὶ ψηλαφᾷ, διὰ νὰ εἴπω οὕτως, τὸ ὅτι οἱ ἀχάριστοι ἄνθρωποι γίνονται μισητοὶ καὶ ἀποτρόπαιοι· διότι ὄχι μόνον οἱ εὐεργετήσαντες, βλέποντες τὴν ἀχαριστίαν αὐτῶν παύουν τὰς εὐεργεσίας, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιποί, ἀποστρεφόμενοι αὐτούς, προσάπτουσιν εἰς αὐτοὺς τὸ ἄτιμον καὶ κατῃσχυμμένον ὄνομα τοῦ ἀχαρίστου· αἰσθάνεται, λέγω ὁ ἀχάριστος ὅτι ἡ ἀχαριστία βλάπτει αὐτόν, καὶ ὅμως, ἐξεγειρόμενος κατὰ τῶν ἰδίων αἰσθήσεων, προτιμᾷ τὴν ἀχαριστίαν ἀπὸ τὴν εὐγνωμοσύνην· εἰς τούτους δὲ ἁρμόζει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, «ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσιν ουδὲ συνιοῦσιν» (Ματθ. ιγ΄,13). Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 236
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐὰν δὲ ἀνοίξῃς τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, βλέπεις ὅτι ὁ ἀχάριστος καθ’ ὑπερβολὴν ἀντιφέρεται εἰς τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ· «ἀγαπᾶτε», λέγει τοῦ Θεοῦ ὁ νόμος, «τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν» (Αὐτόθ. ε΄, 44)· ὁ ἀχάριστος οὔτε εἰς τοὺς φίλους δεικνύει ἀγάπην· «εὐλογεῖτε», λέγει ὁ νόμος, «τοὺς καταρωμένους σὑμπας»· ὁ ἀχάριστος οὔτε τοὺς εὐλογοῦντας αὐτὸν εὐλογεῖ· «καλῶς ποιεῖτε τοὺς μισοῦντας ὑμᾶς», λέγει ὁ νόμος· ὁ ἀχάριστος οὔτε τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν ἀγαθοποιεῖ· «προσεύχεσθε», λέγει ὁ νόμος, «ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων καὶ διωκόντων ὑμᾶς» (Αὐτ.)· ὁ ἀχάριστος οὔτε ὑπὲρ τῶν εὐεργετούντων καὶ προστατευόντων προσεύχεται· οἱ ἁμαρτωλοί, λέγει ὁ Θεός, ἀγαπῶσι τοὺς ἀγαπῶντας καὶ ἀγαθοποιοῦν τοὺς ἀγαθοποιοῦντας αὐτοὺς (Λουκ. στ΄, 32)· ὁ ἀχάριστος ὑπερβαίνει τῶν ἁμαρτωλῶν τὴν κακίαν, ἐπειδὴ οὔτε τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν ἀγαπᾷ οὔτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ἀγαθοποιεῖ. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 236
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἐξέτασον πῶς μεταχειρίζεται ὁ καθεὶς τὸ χάρισμα καὶ τὴν εὐεργεσίαν τοῦ Θεοῦ καὶ τότε βλέπεις ὅτι πολὺ σπάνιοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες διὰ τοῦ δοθέντος εἰς αὐτοὺς χαρίσματος δοξολογοῦν τὸν Θεόν· τότε βλέπεις ὅτι οἱ περισσότεροι μετέρχονται αὐτὸ τὸ χάρισμα καὶ τὴν εὐεργεσίαν τοῦ Θεοῦ ὡς μέσον καὶ ὄργανον, διὰ τοῦ ὁποίου καταφρονοῦν τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ καὶ πράττουν τὰ ἁμαρτήματα. Τοῦτο δὲ τὶ ἄλλο εἶναι εἰμὴ ἀνταπόδοσις κακῶν ἀντὶ τῶν ἀγαθῶν; Κυριακοδρόμιον Α-241
Νικηφόρου Θεοτόκη. Διὰ πᾶσαν ἄλλην ἁμαρτίαν τύπτομεν τὸ στῆθος, μετανοοῦμεν, κλαίομεν, ἐξομολογούμεθα, ζητοῦμεν συγχώρησιν· διὰ τὴν ἁμαρτίαν ὅμως τῆς ἀχαριστίας οὔτε δάκρυα οὔτε μετάνοια οὔτε προσευχὴ οὔτε συνειδήσεως ἔλεγχος οὔτε ἐξομολόγησις. Τίς πότε ἐξομολογεῖται τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἤ τὴν πρὸς τὸν πλησίον αὑτοῦ ἀχαριστίαν; τίς ἐξομολογεῖται λέγων· Ἐγὼ ἔπεσα εἰς τὴν μεγάλην ἁμαρτίαν τῆς ἀχαριστίας; Τίς ποτε μετανοῶν καὶ ἐξομολογούμενος λέγει· Ἐγὼ δὲν ἐδόξασα τὸν Θεὸν διὰ τὰς εὐεργεσίας αὐτοῦ; ἐγὼ ἐφάνην ἀχάριστος εἰς τὸν πλησίον μου τὸν εὐεργετήσαντά με; ἐγὼ κατέστησα τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ ὄργανα τῆς ἁμαρτίας; Οὐδείς. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ. 242
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἁμαρτάνει, ναί, ὁ ἀχάριστος κατὰ πάντων τῶν νόμων, ἐπειδὴ καὶ ἡ αἰσθητικὴ φύσις, καὶ ἡ λογικὴ διάκρισις, καὶ ὁ Θεὸς θέλει τὴν εὐχαριστίαν· πλὴν καὶ αὐτὸς ὁ εὐεργέτης, ὅταν ἀγανακτῇ κατὰ τοῦ ἀχαρίστου, χάνει τῆς εὐεργεσίας τὸν μισθὸν καὶ ἁμαρτάνει βαρέως. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.109
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ἁμαρτάνει ὁ ἀχάριστος ἁμαρτίαν μεγάλην, πλὴν μόνην, τὴν ἁμαρτίαν τῆς ἀχαριστίας· ὁ δὲ εὐεργέτης, ὁταν ζητῇ ἀνταπόδοσιν καὶ δὲν λαμβάνῃ, τότε πίπτει εἰς πολλὰς ἁμαρτίας· πίπτει εἰς θυμόν, εἰς τὴν κατάκρισιν, εἰς τὸ μῖσος· ἐκριζώνει ἀπὸ τὴν καρδίαν αὑτοῦ τὴν πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπην καὶ εὐεργετικὴν προαίρεσιν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.109
Νικηφόρου Θεοτόκη. Ὁ μὲν ἀχάριστος, ὅσον καὶ ἄν εἶναι σκληροκάρδιος, αἰσθάνεται τῆς ἁμαρτίας αὑτοῦ τὸ βάρος, διὸ καὶ ὑπάρχει ἐλπὶς ἵνα κάποτε ἔστω καὶ ἀργὰ μετανοήσῃ καὶ κατασταθῇ εὐγνώμων πρὸς τοὺς εὐεργέτας· ὁ δὲ εὐεργέτης, ἐπειδὴ στοχάζεται ὅτι ἔχει μέγα δικαίωμα ἵνα ζητῇ παρὰ τοῦ ὑπ’ αὐτοῦ εὐεργετηθέντος τὴν ἀνταπόδοσιν, δὲν μετανοεὶ, ἀλλ’ οὐδὲ γνωρίζει τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῦ· ὅθεν οὐδεμία ὑπάρχει ἐλπὶς ἐπιστροφῆς καὶ διορθώσεως τῶν τοιούτων αὑτοῦ ἁμαρτημάτων. Α109
Νικηφόρου Θεοτόκη. Οὐδεὶς διακριτικὸς εἶναι ἀχάριστος πᾶς δὲ ἀχάριστος εἶναι ἀδιάκριτος. Διὰ τοῦτο βλέπομεν ὅτι τῆς εὐγνωμοσύνης ἡ ἀρετὴ κατοικεῖ εἰς τὴν ψυχὴν τῶν ἁγίων καὶ δικαίων ἀνδρῶν. Κυριακοδρόμιον τομ. Α. σελ.289
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου