ΔΙΗΓΗΜΑ ΦΡΙΚΗΣ!
Ἕνας ἀσκητὴς παρεκάλεσε τὸν Θεὸν νὰ τοῦ φανερώσῃ πολλὰ μυστήρια, καὶ βγαίνοντας ἀπὸ τὸ κελλίον του νὰ ὑπάγῃ εἰς μίαν χώρα, εἰς τὸν δρόμον ὅπου ἐπήγαινεν σμίγει μὲ ἕναν ἄγγελον, μὰ δὲν τὸν ἐγνώρισεν ὁ ἀσκητής, ἐνόμισε πῶς ἦτο ἄνθρωπος.
Εἰς τὸν δρόμον ἀπαντοῦν ἕνα ἄλογο ψώφιο, ἔπιασεν ὁ ἀσκητὴς τὴν μύτην του, ὁ ἄγγελος τίποτε. Πηγαίνουν παρέκει ἀπαντοῦν ἕνα βῶδι ψώφιο, ὅπου ἐβρώμα· πάλιν ὁ ἀσκητὴς πιάνει τὴν μύτην του· ὁ ἄγγελος τίποτε. Πηγαίνουν παρέκει ἀπαντοῦν ἕνα σκύλον ψώφιον· πιάνει ὁ ἀσκητὴς τὴν μύτην, ὁ ἄγγελος τίποτε.
Κοντὰ ὅπου ἤθελον νὰ
φθάσουν εἰς τὴν χώραν, εὑρίσκουν μίαν κόρην πολὺ ὡραίαν, μὲ στολίδια καὶ
φορέματα πολύτιμα. Τότε ὁ ἄγγελος ἔπιασε τὴν μύτην του! Βλέποντας ὁ ἀσκητὴς τοῦ
λέγει. Τὶ εἶσαι ἐσύ; Ἄγγελος, ἄνθρωπος ἤ διάβολος; Ἀπαντήσαμε τὸ ψώφιο ἄλογο ὅπου
ἐβρωμοῦσε, δὲν ἔπιασες τὴ μύτη σου, ὁμοίως καὶ καὶ τὸ βῶδι καὶ τὸν σκύλον καὶ δὲν
εἶδα νὰ πιάσῃς τὴν μύτη σου, καὶ τώρα ποὺ
ἀπαντήσαμε τέτοιαν ὡραίαν κόρην ἔπιασες τὴν μύτην σου; Τότε φανερώνεται ὁ ἄγγελος
καὶ τοῦ λέγει. Πῶς κανένα πρᾶγμα δὲν βρωμᾷ τοῦ Θεοῦ περισσότερον ὡσὰν τὴν ὑπερηφάνειαν,
καὶ λέγοντας τὸν λόγον ἔγεινεν ἄφαντος ὁ ἄγγελος. Εὐθὺς ἐγύρισεν ὁ ἀσκητὴς ὀπίσω
εἰς τὸ κελλίον το καὶ ἔκλαιε διὰ τὰς ἁμαρτίας του, παρακαλῶν τὸν Θεὸν νὰ τὸν
φυλλάτῃ ἀπὸ τὰς παγίδας τοῦ διαβόλου καὶ νὰ μὴ τὸν ρίψῃ εἰς ὑπερηφάνειαν καὶ
κολασθῇ.
(Ἐκ τῶν
διδαχῶν μακαρίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου