ΟΙ 5 ΒΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ

ΟΙ 5 ΒΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ
1ος βαθμὸς εἶναι, ὅταν ἔχεις μερικὰ ἀγαθά, καὶ δὲν ἀναγνωρίζεις ὅτι  εἶναι ἐκ Θεοῦ, ἀλλὰ θαρρεῖς ὅτι τὰ ἔχεις ἀφ’ ἑαυτοῦ σου.

2ος βαθμὸς εἶναι, ὅταν γνωρίζεις πὼς ἔχεις μερικὰ ἀγαθὰ ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ ὄχι ὡς χαρισμένα, ἀλλὰ διατί σου πρέπουν καὶ εἶσαι ἄξιος νὰ τὰ ἔχεις.

3ος βαθμὸς εἶναι, ὅταν θαρρεῖς πὼς ἔχεις κάποια ἀγαθά, ὅπου δὲν τὰ ἔχεις.

4ος βαθμὸς εἶναι, ὅταν καταφρονεῖς τοὺς ἄλλους καὶ ἐπιθυμεῖς νὰ σὲ τιμοῦν ὡς ἀξιότερον ἀπὸ ἐκείνους.

5ος βαθμὸς εἶναι, ὅταν καταφρονεῖς τοὺς ἱεροὺς νόμους, καὶ δὲν  ὑποτάσσεσαι εἰς αὐτούς, καθὼς οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐνομοθέτησαν, ὅπως εἰς τὴν νηστείαν καὶ εἰς πᾶσαν Ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν.

* Γνώριζε ὅτι μερικὰ ἀγαθὰ λέγονται πνευματικά, δήλ. ἡ χάρις, ἡ προφητεία, τὸ ποιεὶν σημεῖα, καὶ ἕτερα ὅμοια. Ἄλλα εἶναι τῆς φύσεως, ὅπως ἡ γνῶσις, ἡ ὀμορφιὰ καὶ ἡ δύναμις. Ἄλλα τῆς τύχης (αὐτὰ ποὺ θὰ χαρίσει ὁ Θεὸς σὲ ὅποιον θέλει, καθὼς θέλει καὶ ὅσον θέλει) δήλ. πλοῦτος, τιμὲς καὶ ἄλλα τέτοια.

ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ 12

Περιέργεια, Ἀλαζονεία, Κενοδοξία, Καύχησις, Ἰδιορρυθμία, Αὐθάδεια, Ἀπόνοια, Πρόφασις, Προσποιούμενη Ἐξομολόγησις, Ἀποστασία ἢ παράβασις Ἐλευθερίας ἄδεια, καὶ τὸ ὕστερον ἡ τῆς ἁμαρτίας συνήθεια, ἤτις περιέχει μίαν τινὰ καταφρόνησιν τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

* Αὐτὰ τὰ 12 ἐγκλήματα αὐξάνουσι πολλὰ τὴν μητέρα τους, καὶ ἐὰν ποθεῖς νὰ λυτρωθεῖς ἀπὸ ταύτην, φεῦγε καὶ μίσα ὅμοιες πράξεις.

*Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ρίζα καὶ πηγὴ πάσης ἁμαρτίας.

*Τὸ κυριώτερόν της εἶναι νὰ καταφρονεῖ τὴν ὑπακοήν.

*Ὁ πρῶτος ποὺ ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ὁ ὕστερος νὰ ἐπιστρέψει εἶναι ὁ ὑπερήφανος.

* Ἡ ὑπερηφάνεια ἔκανε τοὺς Ἀγγέλους δαίμονες, καὶ ἡ ταπείνωση κάνει Θεὸν τὸν ἄνθρωπον.

* Οἱ ὑπερήφανοι εὑρίσκονται εἰς φόβους, καὶ κινδύνους πολλούς, εἰς φιλονικείας καὶ μάχας, διατὶ συνερίζονται μὲ τοὺς ὁμοίους αὐτῶν καὶ συζηλώνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.

* Ὁ ὑπερήφανος περνιέται γιὰ μεγάλος καὶ ἂν δὲν τὸν τιμήσουν ταράσσεται καὶ θλίβεται ἔσωθεν.

* Οἱ ὑπερήφανοι οὐ μόνο παρὰ Θεοῦ ἐχθρεύονται, ἀλλὰ καὶ στὴ ζωὴν αὐτὴν τοὺς μισοῦν οἱ ἄνθρωποι. Ὅτι ἄλλον δὲν συγχένονται τόσον, ὅσον τὸν ὑπερήφανον, ὁ ὁποῖος μὴ ἔχων ἐδῶ φίλους καρδιακούς, ἔχει θλίψεις πολλᾶς εἰς τὰς ἐργασίας.

Αμαρτωλών Σωτηρία σελ. 39-44